O can que no ploró por l’amo
No ye de piedra…
No ye feito por un fustero…
Tampoco no s’ha meso n’un bardizal…
Sólo que ye
o can d’un faraón d’ixos, qué
ta estarse bien acompañáu n’a fuesa
l’en sacó l’o crapazín …
e se l’en portó ent’a l’atro mundo,
ta ixe que marchan os grans furtaires.
E iste cuento, por a chaminera s’ha escapáu?
Pues ba estar que no, qué
en istos tiempos, o imperio d’os diners
fa momias toz os días…en o reino d’s bibos.
A la fin…as cosas no ban cambear.
Sagardiana
A negror d’o biso, a blancor d’asbesto…as colors d’iste mundo maldau
Güé m’alcuerdo de Bopal, m’alcuerdo de Chernobil, m’alcuerdo d’as selbas d’America feitas fogarita, m’alcuerdo d’os ninos e d’as ninas soldau, m’alcuerdo…
Güé m’alcuerdo de Bopal, m’alcuerdo…
Güé ya no i son belgunos d’os que ayere treballaban en as maldadas casas de tintura u en os maldaus tellaus d’as casas, u en as calderas e furnos….
Sagardiana
(AUM)
Si puez escapar d’o mundanal rudio, noragüena.
(Encara qué, solo que siga, prexinando)
Sagardiana
Nezesidá
Co-cu, canta ra granota
Co-cu, n’a poza esmediada.
Co-cu n’iste estibo furo
solo quiero que a mosica
de l’augua.
Sagardiana