O can que no ploró por l’amo
No ye de piedra…
No ye feito por un fustero…
Tampoco no s’ha meso n’un bardizal…
Sólo que ye
o can d’un faraón d’ixos, qué
ta estarse bien acompañáu n’a fuesa
l’en sacó l’o crapazín …
e se l’en portó ent’a l’atro mundo,
ta ixe que marchan os grans furtaires.
E iste cuento, por a chaminera s’ha escapáu?
Pues ba estar que no, qué
en istos tiempos, o imperio d’os diners
fa momias toz os días…en o reino d’s bibos.
A la fin…as cosas no ban cambear.
Sagardiana
Deja una respuesta